මට මතක් වෙනවා ඉස්සරෝම කාලෙ සෙනසුරාදාට එළි වෙනකං මං බලාන ඉන්නවා.. ඒ අවුරුදු 10 කට විතර කලින්.. හරියට 10.00 ට ITO වලට.. මම ඉතින් බද winter එකේ අමාරුවෙන් නැගිටගෙන බස් එකක ITO යන්න දෙන ගේම මතක් වෙනකොට හිනා යනවා.. ඉස්සෙල්ලාම දවසෙ කන්න බැරි තරම් නීරස චව්මින් නූඩ්ල්ස් එකක් අරන් දීලා පටන් ගත්ත කතන්දරේට මේ වෙඩ්දි පුර පෝයවල් කීයක් ගෙවෙන්න ඇතිද?
අපි එකම ජාතියේ දෙවල් වලට කැමතියි කියලා තෙරුම් ගියෙ හරිම හිමිහිට..
ටික කාලයක් යද්දි මට තෙරුම් ගියා සඳ අනිවාර්යෙන්ම පොය දාට පායන බව.. අමාවකට නැති බව.. අහස වලකුලු බර නම් මට පෙනෙන්නෙ නති බව.. දවාලට සඳ නැති බව... ඒත් සඳ මගේම බව..
පුර සඳ හැමදාම රවුම්.. සිසිලයි... සැහැල්ලුයි.. අඳුරු අහසට අලංකාරයි.. මෘදුයි... රාත්‍රියේ සරාගී බවට සෞන්දර්යය මුසු කරනවා.. ඉතින් තවත් වෙන මොනවද කියලා ටික කාලයක් යද්දි මට හිතුනා...
මොර සූරන වැස්සෙ හෙම්ම්බත් වෙලා නවාතැන හොයාගෙන යද්දි සැහැල්ලුවෙන් හිනා වෙලා මට පාර පෙන්නන්න පුළුවන්නම් ...
2 comments:
මෙන්න මෙයා ලුනටික් වෙලෝ..... හා හා... අපි දන්නව හොරේ...... :p
ඊළඟ එකත් කියවන්න සහෝ..
Post a Comment
හඳපානේ ඇවිදිද්දි එක් එක්කෙනාට හිතිච්චි දේ...