දනන් නිදි කළ අට මස් ගැබිණිය ....

ඔන්න මම අද නම් 4.58 කොල්ලුපිටියෙන් කෝච්චියට නැග්ගා.. තරමක් ඉඩ තිබුන පෙට්ටියේ හිටගෙන මහ සාගරය දිහා බලාගෙන තැන්පත් උනේ එතකොට කල්පනා සාගරයෙ ගිලෙන්න ලේසියි.. ඔන්න දැන් බම්බට ළං වෙනවා... කෝච්චිය ක්‍රී...ස් ගාගෙන පළවන වේදිකාවට මුකුළු කර කර නැවතුනා...

මගේකල්පනා දැහැන බිඳීගෙන ඉරිතලාගෙන ගියේ ඒ පැත්තෙ ඉඳගෙන හිටිය අය පේළියේ අනු පිළිවෙලට සිහිසුන් වේගෙන යන ස්වරූපයක් තිබ්බ නිසා..මගේ හිතට බයක් දැනුනා..

එක පාරට කෝච්චිය ඇතුළට විස වායුවක් වත් කාන්දු උනාද? මං ළඟම ගෑණු දෙන්නෙක් පාඩම් කරමින් හිටියා.. ප්‍රශ්නෝත්තර පොත් දෙකක් අතේ තියාන සාකච්ඡා කරමින්. උන් දෙන්නත් ක්ෂණික නින්දකට පත් උනා.. එහෙමත් නැත්නම් කෝච්චිය ඇතුළට විදුලිය වත් කාන්දු උනාද? සාගරයේ ළවණතාවය වැඩි වෙලා හුස්ම හිර උනාද.. ඒක වෙන්නත් බැහැනෙ.. එහෙමනම් මම මේ ඉන්නෙ???

මළා!!!!!! පස්ස හැරිලා බලපුවහම තමයි වැඩේ තේරුණේ..මාස අටක විතර දරු ගැබක් උස්සගෙන තරුණ මවක් නැගලා.. කෙඬෑරි පහේ මිනිහෙක් "කවුරු හරි සීට් එක දෙනවද??" කියලා සියුමැලි නිවේදනයක් නිකුත් කළා..

තරුණ මව උදරය අල්ලා ගත්තා.. මං හිතන්නෙ නින්ද ගිය අයට ඇහුනෙ නැතුවට බඩේ ඉන්න ළමයටත් ඇහිලා.. එයා නැගිටින්න හදලා...



මේ වැඩේ හරි යන්නෙ නැහැ.. " ප්‍රෙග්නන්ට් එක්කෙනෙක් නැගලා..කවුරු හරි ඇහැරලා ඉඩ දෙනවද???" මම ස්ටේශන් එකෙ නිවේදන දෙනවට වඩා ටිකක් අඩු හඬකින් අවසාන නිවේදනය නිකුත් කළා..එක් මහත්තයෙක් උඩ විසි වෙලා නැගිටලා ඉඩ දුන්නා.. එතකොට තමයි දැක්කෙ ඔහු කකුල් දෙකටම කලිසමක් ඇඳලයි හිටියෙ..

මම බහිනකොට හොරෙන් ඒ පැත්ත බැළුවා.. හැමෝම ඇහැරිලා.. එයාල නපුරු හීනයක් දැකලා ඇස් ලොකු කරන් මං දිහා බලන් හිටියා..