සංස්කෘතිය ගානට මාකටින්...

ඉතිං අර අවුරුදු කුමාරියෝ ගැන කියද්දි ඔයවගේම තවත් පිස්සු ලෙවල් විහිළුවක් තමයි කජු ගම කජු ලියෝ... පව් දෙය්යනේ.... ලාබෙටම ගන්න පුළුවන් පච්ච වඩම් රතු පාට රෙද්ද හැට්ටෙට දාර සයිස් මොට්ටුව කොයි තරම් නොගැලපෙනවද කියලා බලන අපිට මිස අසරණ ඔවුනට පෙනෙන්නෙ නැහැ...

මේ අතරෙ ඔය පල්ලෙහා පිංතූරෙ ඉන්න ගෙවිළිය මට මුණ ගැහුණෙ ඇමරිකාවෙ වර්ජිනියා ප්‍රාන්තයෙ දි...


අපි තේමා උද්‍යානයකට ඇතුල් වෙද්දි ඇය කවුදෝ එනකම් මග බලාගෙන හිටියා.. වෙහෙස නිසා දෝ ඇය අපිත් සමඟ ඇගේ ගොවිපොළ මැද තිබුණ කුඩා නිවසට යන්න හැරුණෙ මැසිවිල්ලක් කියමින්...


ඇගේ සැමියා කඩපොළට ගිහිං.. ඇගෙ ඉරුණු ගවුම එළලන්න ඉදිකටු, තව කුළුබඩු.. මේ ආදි බඩු ලැයිස්තුවක් ඈ කියාගෙන කියාගෙන ගියා... එක හුස්මට කියාගෙන ගිය අඳෝනාව ඉවර කලේ... මේ සියළු දෑ ගෙන එන්න ඇය ඩොලර් එකක් දුන් බව කියමින්...

දෙය්යන්ට ඔප්පු වෙච්චාවෙ!!! මේ සකළ මනාවටම ඩොලර් එකක්!!!!
 
අපටත් නොදැනීම මැසිවිල්ල දිගේ ඇය අපිව 17වන සියවසට අරං ගිහිං..
 
ඇමරිකාව කියන්නෙ සියවස් කිහිපයක පමණක් හරි හමං ඉතිහාසයක් තියන.. සංස්කෘතිය හුවා දැක්වීමේදී ආසියාතික පහනින් එළිය බලන දේශයක්... එයාලා ඒ කෙටි ඉතිහාසය ලස්සනට present කරනවා, market කරනවා..
 
ඒ අතරෙ.. අපි.. අවුරුදු කාලෙට සුපිරි වෙළඳ හල් වල කෙල්ලන්ට "L" බෝඩ් ගහලා චීත්ත හැට්ට ඇන්දෙව්වට සංස්කෘතිය රැකෙනවද?...Cultural Marketing කියන එක සිද්ද වෙනවද?
 
අනේ මංදා....

1 comments:

අරුණ සර් said...

ඇත්තම කතාවක් තමයි.ඒත් කවදාවත් මේ කපේදි අපේ රටේ ඔයා,මම,තව කීප දෙනෙක්ට ඇරෙන්න ඕවල වටිතා කමක් නෑ.අපි යන්නේ විනාසෙට.ඇත්ත ඒකයි.

Post a Comment

හඳපානේ ඇවිදිද්දි එක් එක්කෙනාට හිතිච්චි දේ...